Wszystkie zwierzęta potrzebują do życia przestrzeni, właściwego jedzenia, aktywności, towarzystwa. Niektóre także wychowania lub szczególnej pielęgnacji. Nie namówimy pupila, aby zrezygnował z którejś potrzeby dla naszej wygody. Spełnienie tych wymagań może okazać się dla obdarowanych zbyt dużym wyznaniem. Konsekwencje poniesie nieszczęsny „prezent”.

Zwykle zwierzę dawane w prezencie ma, niestety, spełnić pewną instrumentalną funkcję: dostarczyć radości, rozrywki, zabawy, a w przypadku dzieci - nauczyć odpowiedzialności. W takich okolicznościach łatwo odsunąć myśl, że to żywa istota, która czuje i potrafi przeżywać ogromny stres, wpaść w depresję. Miłość do pupila nie wystarczy, żeby właściwie go traktować. 

Gdy codzienność z nowym pupilem zaskakuje, a opieka przerasta - stopniowo gaśnie entuzjazm, pojawia się rozczarowanie, irytacja, znudzenie. A kiedy utrapiony zwierzak posuwa się o jeden wybryk za daleko, obdarowani często pozbywają się go jak niepotrzebnego rupiecia. I wcale nie są to źli ludzie, mają tylko dość kłopotów ze swoim "prezentem".

Pewnie pomyślałeś: „- No nie, to już przesada! Chyba nikt nie zabije słodkiego zwierzątka otrzymanego właśnie w prezencie!” Tak od razu - raczej nikt. Ale gdy zwierzak już spowszednieje, okaże się kłopotliwy i zabraknie chęci do zajęcia się nim - zostawiony samemu sobie lub oddany w przypadkowe miejsce - skończy źle. Nieodpowiedzialność też zabija.

Zwierzę często staje się prezentem w odpowiedzi na prośby dziecka albo jako miła niespodzianka dla osoby dorosłej. Choć w obu przypadkach kieruje nami chęć uszczęśliwienia ważnej osoby, to warto pamiętać, że osoby obdarowywane są zupełnie nieświadome czekających je konsekwencji. A te ciągną się latami.

Opieka nad każdym zwierzęciem wymaga odpowiedniej ilości wolnego czasu, a danie komuś zwierzaka w prezencie jest skazaniem osoby na dodatkowe, często niechciane, obowiązki. W codziennym grafiku trzeba znaleźć miejsce nie tylko na karmienie czy zabawę, ale też na mniej przyjemne czynności takie jak sprzątanie i wizyty u weterynarza.

Sprezentowanie zwierzaka jest proste: wybierasz, płacisz, wręczasz, oczekujesz łez wzruszenia. Otrzymanie zwierzęcia zdaje się jeszcze mniej skomplikowane. Pamiętajmy jednak, że po tym, jak damy zwierzę, ono nie znika. I jest przyczyną masy nieprzewidzianych kłopotów i finansowych problemów. 

Każdemu z nas zależy na tym, aby wręczony przez nas prezent był wyjątkowy, a jego otrzymanie stanowiło duże przeżycie. Sprezentowane zwierzę jednak szybko traci atrakcyjność, za czym stoi szereg prawidłowości psychologicznych. Warto dowiedzieć się, jak pogłębić doświadczenie związane z przyjmowaniem do domu zwierzęcia.

Zwierzę dane w prezencie, tak jak każdy podarunek, może nie przypaść do gustu. Rozczarować może wygląd zwierzaka (bo nie ten kolor sierści) albo jego zachowanie (bo zamiast wylegiwać się cały dzień, biega i hałasuje). Problemem mogą okazać się także alergie. A sklep zoologiczny czy hodowca zwrotu „nietrafionego” prezentu już nie przyjmie...

Często się słyszy, że zwierzę obecne w domu nauczy dziecko odpowiedzialności. Czy tak jest rzeczywiście czy jest to może nic niewarty slogan? Paradoksalnie, danie zwierzęcia w prezencie, a zwłaszcza dziecku, może podziałać wręcz odwrotnie – nauczyć niepożądanych zachowań i postaw. Rodzice chyba nie tego chcą dla swoich pociech.

Często słyszy się o tym, że dawanie zwierząt w prezencie niesie za sobą zagrożenie dla dawanych czworonogów, gryzoni czy królików. Co jednak z ludźmi? Czy podarowanie zwierzęcia naraża obdarowywanego na niebezpieczeństwo? Okazuje się, że tak, i to w zupełnie nieoczekiwanie wysokim stopniu.